Het is vandaag 23 juni 2017. Over 2 weken zit ik in het vliegtuig naar huis. Dan zit mijn avontuur erop. Ik ben 5 maanden van huis weg geweest. Heb 5 maanden veel geleerd over mijzelf en over wie mijn vrienden zijn. Ik heb 5 maanden mogen genieten van India, de cultuur, de mensen, het eten en het weer. Het voelt al alsof ik aan het afronden ben hier, terwijl ik nog 13 dagen heb. Maar vandaag heb ik er al 134 dagen opzitten. Wat zijn dan die 13 dagen, helemaal niets. Ik ben ook aan het afronden omdat ik net mijn school heb afgerond. Mijn stage is behaald, jeeeeej. Dat is ook waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Ik ben hier zo veel te weten gekomen over mijzelf en de wereld. Ben ook wel nieuwsgierig geworden naar de wereld. Nu is het tijd om extra te gaan genieten. Geen verplichtingen meer, het harde werken is beloond. Ik kan nu de laatste 13 dagen gaan doorbrengen met mijn kleine aapjes die het super leuk vinden om allerlei activiteiten te doen. Die activiteiten ga ik
Ja ja, weer een klein berichtje uit India. Het eerste wat ik heb meegemaakt is mijn verjaardag. Op 21 mei werd in 22 jaar en dat moest gevierd worden. De ouders van Bo waren op dat moment nog in India en hadden stroopwafels meegenomen. Die wilde ik uitdelen aan de meiden. In de ochtend namen we een auto-riskja naar de meiden. Die waren heel blij om ons te zien. Ik had geprobeerd om mijn sari aan te doen. Dat was werkelijk onmogelijk. Gelukkig wilde de meiden mij helpen. Ik werd helemaal in de watten gelegd, mijn haar werd gedaan, de sari werd aangedaan, ze wilde zelfs make-up op doen. Dat heb ik afgewezen, maar ze vonden het erg leuk om te doen. In de tussentijd hadden ze de opdracht gekregen om iets voor mij te maken. Ik heb een aantal prachtige knutselwerkjes gekregen die ik zeker mee naar huis wil nemen. Ze vonden de stroomwafels erg lekker trouwens. Toen gingen we weer terug naar de jongens. Die waren ’s ochtends al heel opgewekt en vonden het niet leuk dat ik eerst naar